Facebook
Twitter
Google Plus
Linkedin
Myspace
Digg
Proszę o zagłosowanie i o podpisanie się.
Jest to ankieta równie ważna co wybory prezydenckie, a dotyczy ona zapisków w Projekcie Konstytucji autorstwa Zgromadzenia Konstytucyjnego.
Proszę, żeby zagłosował ABSOLUTNIE KAŻDY CZŁONEK KONSTYTUANTY!!!!!!
Można zagłosować na trzy formy, lecz można także na jedną lub dwie.
________
Monarchia (gr. μοναρχία, monarchia – jedynowładztwo) – ustrój polityczny lub forma rządów, gdzie niewybieraną w sposób republikański głową państwa jest jedna osoba, nazywana monarchą. Jego funkcja jest często dziedziczna (z wyjątkiem monarchii elekcyjnych) i zwykle jego stanowisko jest nieusuwalne.
System prezydencki (prezydencjalizm) - system polityczny w demokracji charakteryzujący się rygorystycznym podziałem (separacją) władzy ustawodawczej i wykonawczej oraz połączeniem funkcji prezydenta i szefa rządu. W myśl tych zasad prezydentowi (jako organowi władzy wykonawczej) przysługuje pełnia władzy wykonawczej oraz zwolnienie z odpowiedzialności przed parlamentem - pozbawiony zostaje jednak możliwości ustawodawczych.
Semiprezydencki system (z francuskiego semipresidentiel – półprezydencki), jeden z modeli ustrojowych państwa demokratycznego. Model pośredni pomiędzy systemem parlamentarno-gabinetowym i prezydenckim. Powstał we Francji jako odpowiedź na słabości systemu czwartej republiki francuskiej (częste zmiany rządów, rozbicie parlamentu), za jego twórców uważa się Ch. de Gaulle’a i G. Pompidou
Parlamentarno-gabinetowy system, wynikający z trójpodziału władz układ stosunków między parlamentem a egzekutywą, system ten zakłada wzajemne powiązanie i równoważenie ciał ustawodawczych i wykonawczych. W teorii miał dawać niewielką przewagę parlamentowi. Jedna z dwóch koncepcji, obok systemu prezydenckiego, ukształtowania relacji legislatywa – egzekutywa. Cechą charakterystyczną jest tzw. dualizm egzekutywy, czyli podział władzy wykonawczej na dwa ośrodki o odmiennych kompetencjach: rząd i głowę państwa.
Dżucze (lub juche, dosłownie samodzielność, czu-czhe) – doktryna polityczna sformułowana przez przywódcę Korei Północnej Kim Ir Sena i wprowadzona w KRLD.
Według jej twórcy doktryna ta opiera się na czterech naczelnych zasadach:
- samodzielność w ideologii – odrzucanie obcych wzorców ideologicznych nie uwzględniających specyfiki, możliwości, tradycji, przeszłości historycznej, aspiracji i dążeń mieszkańców Korei Północnej
- niezależność w polityce – nieuleganie naciskom politycznym i ingerencjom z zewnątrz, które prowadzą do stopniowej utraty suwerenności, ale prowadzenie własnej niezależnej polityki w kontaktach międzynarodowych
- samodzielność ekonomiczna – nieuzależnianie się gospodarcze od innych państw i organizacji, bo prowadzi to do utraty suwerenności politycznej, ale twórcze rozwijanie gospodarczych zdolności własnego narodu przy równoprawnej wymianie handlowej ze światem
- samodzielna obrona kraju – obrony nie można powierzać innym, gdyż prowadzi to do utraty własnej suwerenności, ale trzeba posiadać własny samodzielny przemysł obronny oparty na własnej myśli technicznej, surowcach i mocach wytwórczych, oraz ogólnonarodowy system obrony.
Junta, hunta – określenie pochodzące z języka hiszpańskiego oznaczające pierwotnie związek lub radę. Obecnie powszechnie stosowane głównie w odniesieniu do krajów Ameryki Łacińskiej, w których władza wojskowa przejęła rządy na drodze zbrojnego zamachu stanu. Określenie używane również w odniesieniu do dyktatur wojskowych w innych państwach
Dyrektoriat – pięcioosobowy organ rządowej egzekutywy w schyłkowym okresie rewolucji francuskiej (1789 - 1799, ustanowiony w 1795 r. przez Konwent Narodowy, który następnie, na mocy konstytucji roku III rozwiązał i przekształcił w dwuizbowy parlament złożony z Rady Starszych i Rady Pięciuset. Funkcjonował do przewrotu 18 brumaire’a, dokonanego 18 brumaire'a VIII roku Republiki (tj. 9 XI 1799) przez Napoleona Bonaparte.
W szerszym znaczeniu - okres w dziejach Francji od obalenia jakobinów na czele z Robespierre'em do zamachu stanu Napoleona (1794-1799).
Konsulat – okres rządów we Francji od zamachu 18 brumaire'a roku VIII (9 listopada 1799) zorganizowanego przez Napoleona Bonapartego po wprowadzenie przez Napoleona I Cesarstwa 18 maja 1804 (uchwalenie cesarstwa przez Senat; 2 grudnia 1804 Napoleon się koronuje). Konsulat to również nazwa ówczesnego rządu we Francji. Władzę sprawowali wówczas trzej konsulowie z kadencją dziesięcioletnią.
Źródła:
Wikipedia Wolna Encyklopedia; WIEM, darmowa encyklopedia.
